Vlieger op man.

Met de grootst mogelijke zorg heeft moeder haar kindje ingepakt, een wollen muts, handschoenen, als een Michelin mannetje zit het kind achterop de fiets. Maar ook daar de beste bescherming, want kruislings gaan de fietsgordels om het tengere lijfje van haar zoontje heen. Mens mens, als ze van de fiets zou vallen, zit het kind in ieder geval zo supervast blijven zitten dat hij wel in het zadel zal blijven hangen. Vrouwmoedig gaat ze nog een kleine checkup loslaten op het kind, of alles wel echt heel goed vast zit alvorens op weg te durven gaan. Hard trapt ze zich een weg door het drukke ochtend verkeer heen. Eenmaal een lekker gangetje wordt ze bruusk gestopt in haar rally, een mercedes staat geparkeerd op het fietspad, naast haar zoeft een scootmobiel voorbij die zich ertussen wringt, zodat zij zichzelf genoodzaakt ziet een noodstop te maken. Ze wankelt met haar fiets en weet zich net staande te houden aan een scheef gereden verkeersbord. Het kind dat lekker aan het slapen was achterin wordt met een ruk wakker en begint hevig te huilen. Moeder plaatst wat verwensingen tegen de niet aanwezige bestuurder, die zich niet in het zicht heeft gezet. Het portier staat open en met enige verbazing ziet de moeder dat de sleutels in het slot zitten. Ze krabt zich maar eens op het hoofd, maar daar trekt de peuter zich helemaal niets van aan. Hij verhevigt zijn gehuil, is helemaal kletsnat van het zweet. Een groep school gaande kinderen komen voorbij, ze zien geen uitweg, rijden met gevaar voor eigen leven maar de weg op. Het gaat allemaal net goed. De bestuurder is nog steeds niet te zien. Moeder wil haar weg vervolgen, terwijl ze even haar kindje troost en wat te drinken geeft. Ondertussen komen er twee parkeerwachters aan, die zich ineens met haar gaan bemoeien. Ze wordt danig opgefokt hiervan en wijst verbijsterd naar de mercedes. Wilt u uw weg vervolgen zegt een van de twee parkeerwachters plechtig ze wijst ondertussen meteen naar haar kapotte fietslicht! Moeder kijkt haar verbaasd aan, ze knijpt in haar hand om te zien of ze droomt, maar het gebeurd echt. Ondertussen komt een volkse vrouw met haar twee koters voorbij lopen, ze zucht tis wat hé, verkeersproblemen aanpakken ho maar, maar een onschuldige moeder aanhouden voor een kapotte fietslamp dat wel??? Nou rustig mevrouwtje zegt de parkeerwachter, het komt wel goed hier hoor, niets aan de hand. Maar daar wil de volkse vrouw helemaal niets van weten, ik ben uw mevrouwtje niet, ik maak zelf wel uit of het goed komt,en trouwens aan jou heb ik helemaal geen boodschap: ik mag zeggen wat ik wil, we leven in een vrij land. Het geeft geen pas dat je haar aanhoudt terwijl die randdebiel daar zijn auto het fietspad blokkeert. De twee koters beginnen tegen de fiets van de moeder aan te trappen. Waardoor de volkse vrouw een ruk aan de arm van een van de kinderen geeft die op hun beurt een enorme huilbui krijgen. Aangezet door de peuter op de fiets is het een orkest waardig. Inmiddels is de bestuurder weer terug, maar niet zonder slag of stoot mag deze vertrekken. De moeder wil net weer weg gaan rijden als een van de parkeerwachters haar staande houdt. De bestuurder wordt door de andere parkeerwachter flink aan de tand gevoeld. Hij moet papieren overleggen, zijn auto wordt driftig gecontroleerd, de kentekenplaten blijken niet te kloppen. er wordt druk gebeld met de politie. De bestuurder die zenuwachtig heen en weer dribbelt, probeert ook nog wat te bellen om iemand te bereiken. Maar hij wordt terug geroepen, moet in de auto wachten, terwijl de mannelijke parkeerwachter snel de sleutels uit het contact grist. De vrouwelijke parkeerwachter wil precies van de moeder weten wat ze gezien heeft toen ze haar fietspad geblokkeerd zag. Wanhopig probeert de moeder de vrouw in kwestie te laten weten dat ze naar de kinderopvang moet, dat ze al verlaat is. Daar heeft deze vrouwelijke parkeerwachter, die van het ik ga niet zomaar opzij type, totaal geen boodschap aan. Ze heeft waarschijnlijk net een assertiviteit cursus gevolgd want ze laat zich niet wegzetten. Afgemeten en zeer traag herhaalt ze aan de moeder haar vraag. De anders altijd zo rustige moeder komt inmiddels op een kookpunt. De volkse vrouw doet ook nog even een duit in het zakje: kan je wel tuig, zie je dan niet dat ze verder mot. Ga boeven arresteren, in plaats van moeders aan te klagen. De beiden kinderen van de volkse vrouw hebben nu een nieuw doelwit gevonden, trappen met al hun kracht tegen de banden van de mercedes aan. Dat vind de bestuurder van deze aangehouden mercedes, weer niet echt fijn, hij wil uitstappen maar wordt met harde hand tegen gehouden door de mannelijke parkeerwachter. De bestuurder ziet kans het raampje te openen, reikt met zijn arm eruit zodat hij een fikse tik uit kan delen aan een van de kinderen. Dat brengt een hele hoop herrie met zich mee. De volkse vrouw die wel van een robbetje vechten houdt, wordt nou helemaal kwaad. Mot jij schreeuwt ze op luide toon: buitenlands tuig aan mijn kind zitten met je gore poten. Durf je wel. Ze krijst het uit, zo hard dat de vrouwelijke parkeerwachter hard achteruit valt door de dauw die ze van haar krijgt. Dat tuig briest de vrouw, daar doen jullie niets mee hé, hoont ze, ze ontvlamt haast. In de verte horen we de sirenes van een politiewagen of is het een ambulance. Tegenwoordig met die gelijkgestemde geluiden van ambulance, brandweer en politieauto, weet je helemaal niet meer waar je aan toe bent.De vrouw op de fiets mag uiteindelijk haar weg vervolgen. Maar de volkse vrouw wordt staande gehouden. De kinderen proberen nu de parkeerwachter uit, ze trappen naar haar benen, die net niet geraakt worden. De politie arriveert, neemt de man in hechtenis. De auto blijkt gestolen te zijn. Dat is aardje naar zijn vaartje van de volkse vrouw die meteen weet dat het allemaal tuig is, dat in een mercedes rijdt. Als zijzelf nog wat verwensingen richting de parkeerwachters uit, valt het de politie op dat dit een belediging van een mens in functie is, zodoende krijgt de volkse vrouw nog een dikke bekeuring op de koop toe. Ze wordt helemaal hysterisch kwaad. Het is zo erg dat de twee agenten nauwelijks de vrouw en de schoppende kinderen onder controle kunnen krijgen. Inmiddels is het opstootje aardig aangevuld met ontevreden bewoners die al gauw iets tegen de politie hebben. De altijd zo rustig ogende straat is nu strijdtoneel van ontevredenheid met alles, de regering, het systeem, de armoede, het alsmaar minder en minder, terwijl de hoge heren ons slopen met meer en meer, de bonussen levendig her en der worden uitgedeeld. Men is het meer dan zat! De twee parkeerwachters kleuren langzaam rood op,hadden niet gehoopt op zoveel commotie die het aanhouden van de fietser, de volkse vrouw, de bestuurder van de mercedes, in gang hebben gezet. De politie roept versterking op. Binnen no time staan er drie wagens, en een zestal politie agenten om de zaak te beslechten. De volkse vrouw gilt naar een van de kinderen die zich losgerukt heeft, en de straat op is gerend. Ze praat in haar mobiel, rukt nog net haar andere kind vlak voor een BMW van een wisse dood weg. Tuig gilt ze hysterisch al die kl..te BMW'ers dat is allemaal tuig. Het andere kind is inmiddels uit de straat verdwenen, ze gilt naar een agent dat het hun schuld is. Het verkeer kan geen kant op en een wegomlegging lijkt haast noodzakelijk. De mercedes wordt aan de kant gezet. De man verdwijnt in hechtenis achterin de politie auto. Langzaam rijden de politieauto's de straat uit. De rust keert weer, behalve dan de volkse vrouw, die inmiddels huilend totaal overstuur is en gilt dat ze haar oppas kind kwijt is. Als even later een Hindoestaanse zorgzame oudere meneer met een hevig zich losrukkend kind aan de arm naar haar toekomt, klinkt haar bedankje: Ach vlieger op man. Ze grijpt beiden kinderen en rent de straat uit. Terwijl iedereen haar verbijsterd nastaart.