Trekken wij door het landschap op weg naar Wapserveen om daar het klooster de Noorder Poort te ontdekken. Het gras zacht groen wuivend in de wind. Merries en veulens dartelen in de wei. Stieren stoer een eindje verderop, met gelijkmatige tred gaat hun grote tong over het gras. Stapje voor stapje wordt de grasmat afgewerkt.
Eenmaal aan het eind mag de stier de weide verlaten en ligt er een nieuwe wei voor hem klaar. Steeds weer hetzelfde ritueel. Wij zoeven met rustige tred langs dit stemmige tafereel. Even verderop blaten de schapen ons een welkom toe, met in mijn ogen een verveelde blik gaat ook hier de mond of is het bek gelijkmatig op en neer of heen en weer. Er is veel werk te doen voor deze dames.
De lammetjes die ons maar vreemd vinden schieten haastig achter moeders wollige buikje. Eenmaal veilig koekeloeren ze over haar rug naar ons en schieten haastig weg als ik een schaap na doe. Kennelijk vind er toch enige gelijkenis plaats want ergens verderop reageert een schaap in wat haast wel lijkt barings nood. Ik blaat nog wat terug we hebben samen een toon te pakken.
Verder gaat de reis in dit wuivende landschap met stevige stenen langs de weg die er haast lijken te zijn neergevallen. In mijn geest verschijnt een pop-up met oude dingen. De school de plaatjes van de hunebedden de verhalen.http://nl.wikipedia.org/wiki/Hunebed De rijdende dans van de auto wordt abrupt gestopt als we in een kleine file belanden. Rustig wieltjes achter elkaar wachten vele mensen die van de wacht periode gebruik maken om kind en al wat iets meer zij, naar de wei te laten gaan om daar oog in oog met schaap of koe kennis te maken en foto's te nemen.
Flits, flits klinken de snelle digitale camera's. De mais wuift rustig terug en even later zijn we al weer aan het rijden. Even een stopje voor broodje, wat drinken, in rustige sfeer bereiken we de buurt van het klooster. Waar ik her en der kennis maak met plaatselijke boer, of bewoners. Als ik naar de bekende weg vraag knikken zij mij vriendelijk toe. Het lijkt even alsof ze het niet verstaan hebben. In mijn gedachten zie ik de malende koeien en hun vredige tempo en tracht onze tempo's op elkaar af te stemmen. De boer in kwestie legt mij in eigen dialect uit hoe onze weg te vervolgen.
Eenmaal ingestapt blijken we zowat voor de deur te staan.Voor informatie over dit centrum bezoek hun website: http://www.zeninstitute.org/ geleid door Jiun Hogen. Met enige nieuwsgierigheid stappen we naar binnen. Een hartelijke ontvangst, hoewel we schromelijk te laat blijken te zijn. Vol vertrouwen stappen we in het metrum van wat ons aangeboden wordt. De magie van de zendo voor betekenis zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Glossary_of_Buddhism we laten ons omarmen door wat er is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten