Porseleinen glimlach.

Opstopping zomaar op straat staat een container. Een man duikt in een afvalzak, en in een mum van tijd, terwijl ik langs loop vraag ik aan mensen of ze mee willen kijken, staat er aardig wat volk omheen. Er komen meer dan veertig porseleinen poppen uit de container, zomaar weggegooid. Een andere man tovert wel veertien kleine rotan stoeltjes uit de prut.Zonde roept iedereen in koor. We zetten de poppen keurig op een rij. Ze blijven niet lang daar staan.Ergens bovenop alle zakken ligt ook een potkachel, een prachtig oud exemplaar. Terwijl ik samen met een vriendin haar help met de boodschappen, lukt het ons om meermalen mensen erop attent te maken, gelukkig vinden de poppen een tweede leven. Een meneer wordt op aanraden van ons heel grappig om te zien heel hebberig en klimt zelfs helemaal erin en haalt er meerdere zakken uit, hij is dolblij ze zijn allemaal gevuld met de prachtigste porceleinen poppen met echt haar. Grote poppen en kleine, met prachtige kleding aan. Toch vragen we ons wel af wat iemand beweegt om deze zorgvuldig verzamelde collectie zo maar weg te gooien. Een keurige dame weet ons daarover wat meer te vertellen: ze loopt op ons af en fluistert ons toe, een hele bijzondere meneer, dure poppen, familie omstandigheden. Ze kijkt me amechtig aan en knikt alsof we samen een geheim delen. Dan is ze plots verdwenen. Even later steekt het zonnetje haar kopje op. We zuchten en zien de mensen weer huiswaarts gaan, hun armen vol met hun gevonden schatten. Het is een goede dag!