zondag 8 februari 2015

Mooie dag!

Vandaag terwijl de zon met mijn haren speelt en de blauwe lucht schittert,de zachte wind me vooruit duwt, voel je hoe lekker het is om vol in je energie te zijn. Het zand krult haast onder mijn voeten, tussen mijn tenen en de zee rolt af en aan,het is best druk op het strand. Ouders, kinderen met honden en speeltuig vermaken zich prima. Ergens een verdwaalde surfer die manmoedig op zijn plank in evenwicht blijft, terwijl de wind een andere surfer zo aan deze met moeite zoekende beginner voorbij laat suizen.

Deze ietwat angstig wiebelende beginnende surfer die al zijn inzet toont om overeind te blijven maar hup, het koude water vangt hem liefdevol op. Verzwolgen stil, de plank drijft zielig verder, terwijl de stoer kijkende surfer die hem juist naar onder deed gaan, als overwinnaar om zich heen kijkt.

Ik wijs en wijs naar de plank, pas dan ziet hij hoe deze scène ineens iets naars lijkt te gaan worden. Hij duikt met zijn lange lijf naar onder en komt triomfantelijk naar boven met niets. Opnieuw duikt hij naar beneden, ditmaal raak, hij trekt de man uit het water, mensen helpen onmiddelijk, een haalt de surfplanken eruit en de ander belt 112.

Een stoere meid die weet wat ze kan ontfermt zich onmiddelijk over het slachtoffer. Ze weet wat ze doet dat zie je meteen. Ik sta nog wat te schutteren maar help haar uiteindelijk met mijn kennis van reanimeren. Na enige pogen duwen we samen de man ietwat opzij en hup het water schiet gelukkig uit zijn keel en hoestend en proestend komt hij bij, zijn oog valt op de triomfantelijke surfer die er ineens wat zieligjes bij zit.

Niet zo mooi van je maat zegt hij alleen maar. Het klinkt als een zangregel, dat vind ik wel mooi,
geen venijn helemaal niets. Niet zo mooi maat? Mijn gedachten gaan naar motorrijders die ook zo prettig met elkaar in het verkeer omgaan als vrienden. Zou dat met surfers ook zo zijn vraagt een stemmetje ergens diep in mij. Het antwoord komt meteen. De grote sterke surfer reikt zijn hand en trekt het slachtoffer overeind. Sorry man, het was een foute move. Zullen we. Hij wijst naar de zee en trekt de man mee. Je voelt een bruisende energie van man tot man en ik geniet ervan om dit zo mee te mogen maken. Het slachtoffer wuift nog een bedankje maar wij wuiven terug met het is ok!

Ik leun achterover en peins wat over energie en het verliezen van energie, en hoe je je eigen energie
kunt beschermen. Wisselend van kijken en gedachten hang ik achterover in het zand en bekijk hoe
deze twee mannen opnieuw een inzet geven aan deze wonderlijke plank.Wat is het toch fijn als je zo met elkaar wilt zijn, elkaar de hand reikend.Het is een voorval om niet te vergeten.

1 opmerking: